Łk 19,45-48 

Jezus wszedł do świątyni i zaczął wyrzucać sprzedających w niej. Mówił do nich: «Napisane jest: „Mój dom będzie domem modlitwy”, a wy uczyniliście go jaskinią zbójców».

I nauczał codziennie w świątyni. Lecz arcykapłani i uczeni w Piśmie oraz przywódcy ludu czyhali na Jego życie. Tylko nie wiedzieli, co by mogli uczynić, cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem.

Mój dom będzie domem modlitwy, a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców. (Łk 19,46)

Jaskinia zbójców to miejsce, gdzie chowają się przestępcy. Można powiedzieć, że jest to miejsce schronienia, gdzie czują się swobodnie jak w domu. Jezus wypędza przekupniów i codziennie naucza w świątyni, a jednak ciągle dom modlitwy, dom Jego Ojca nie jest bezpieczną przestrzenią. Wszystko dlatego, że uczeni w Piśmie i arcykapłani czyhają na Jego życie. Wrogość, zagrożenie, podstęp są obecne w miejscu, które dla każdego wierzącego Izraelity było szczególną przestrzenią spotkania z Bogiem. Ta prawda jednak niczego nie zmienia, jeśli chodzi o postawę Jezusa i Jego podejście do realizowanej misji. Mimo niesprzyjającego środowiska, a wręcz zagrożenia, On nie cofa się przed nauczaniem i głoszeniem prawdy.

Historia dzisiejszej patronki, tak jak większości wszesnochrześcijańskich męczenniczek ukryta jest w pomroce dziejów. Żyła na przełomie II i III wieku i gdyby odsączyć z jej passio, wszystkie legendarne elementy, to co by nam zostało? Być może to tylko, że była chrześcijanką, która do swojej wiary przekonała swego męża i że oboje zostali skazani na karę śmierci za godne chowanie ciał innych wyznawców Chrystusa. A jednak imię tej dziewczyny, Cecylia, przetrwało wieki, a ona sama stała się główną patronką kościelnej muzyki i jej wykonawców oraz kompozytorów. A pomógł w tym… błąd. Błąd w tłumaczeniu jednego zdania z passio św. Cecylii. „Gdy muzyka [na jej weselu] grała, ona w swoim sercu Panu jedynie śpiewała". Miało to znaczyć tyle, że do owego zamążpójścia się nie spieszyła, bo była chrześcijanką, a mąż poganinem. Kopista opuścił jednak w tłumaczeniu owo serce i wyszło na to, że Cecylia śpiewała na cześć Pana, a niektórzy dodawali, że także i grała, bo jak tu na własnym ślubie śpiewać a capella. Z błędu tego narodziło się jednak tak dużo stowarzyszeń muzycznych pod patronatem św. Cecylii i tak wielu twórców poświęciło jej swoje kompozycje, że można chyba tutaj mówić o błędzie, który wydał błogosławione owoce.