Ap 7,2-4.9-14

To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku, i opłukali swe szaty, i wybielili je we krwi Baranka (Ap 7, 14)

Chodzenie w brudnym ubraniu nie wszystkim przeszkadza. Najmniej tym, którzy się do tego przyzwyczaili. Wystarczy kilka dni deszczu na wycieczce w górach, żeby na zabłocone buty już nikt nie zwrócił uwagi. Ale i przesadne dbanie o brak najmniejszej plamki na kurtce może być oznaką nerwicy. Trochę podobnie jest w życiu duchowym. Święci, czyli ci, którzy „przychodzą z wielkiego ucisku, i opłukali swe szaty, i wybielili je we krwi Baranka”, nie są nieskazitelni sami z siebie. To krew Baranka uczyniła ich wyjątkowymi. Dotyczy to absolutnie każdego z nas. W dążeniu do świętości nie chodzi o neurotyczne pocieranie najmniejszej skazy na naszej duszy, a już bynajmniej na naszym wizerunku wobec innych. Raczej o jak największe zaufanie wobec Chrystusa, Którego krew obmywa nas z grzechów. Kilka wersetów dalej w tym Janowym objawieniu pojawi się zapowiedź otarcia każdej łzy z naszego oblicza. Czytam to: również łzy żalu nad moim własnym grzechem. Chyba warto o tym pamiętać w dzień Wszystkich Świętych. To w rzeczywistości święto naszego zbawienia. 
 

Mt 5,1-12a 

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
„Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie”.

Otworzył swoje usta i nauczał ich… (Mt 5,2)

Uroczystość Wszystkich Świętych, mimo że obchodzimy ją w sąsiedztwie Dnia Zadusznego, jest w swej wymowie jednym z najradośniejszych świąt. Jezus z dzisiejszej Ewangelii widzi tłum ludzi, pragnących słuchać Jego słowa i przebywać w Jego obecności.

Jak wtedy tak i dziś nie brakuje osób, które lgną do Jezusa, chcą swoje życie opierać na Jego słowie, być blisko Niego. Dziś szczególnie myślimy także o innym tłumie, o świętych, stojących przed Bogiem i wielbiących Go. W nich już wypełniło się Kazanie na Górze, błogosławieństwa dane człowiekowi, by stawał się przemieniony według Bożego zamysłu, zgodnie z wolą i pragnieniem Boga – podobny do Niego.

Tak, nie da się ukryć dzisiaj w Kościele mamy uroczystość. A jak uroczystość, to podniosłe obchody jakiegoś święta, czyli świętowanie do kwadratu. Radość! Radość. Radość? No właśnie, trudno nam ją dzisiaj dostrzec, bo my swoje kroki na Wszystkich Świętych kierujemy na cmentarze. A jak cmentarze, to wspomnienia, łzy, nostalgia. W tym kontekście wznieść swój wzrok, a przede wszystkim duszę, ponad horyzont nagrobków, w stronę nieba, jest trudno. Czasem wydaje się to wręcz niemożliwe. Ale uczynić to musimy, żeby Uroczystości Wszystkich Świętych przywrócić jej prawdziwy, pełen nadziei i radości właśnie charakter.  Wspominamy przecież dzisiaj tych, którzy żyjąc przed nami i wypełniając w swoim życiu Bożą wolę, osiągnęli wieczne szczęście przebywania z Chrystusem w niebie. Nie tylko tych oficjalnie uznanych świętych i błogosławionych, ale wszystkich wiernych zmarłych, którzy już osiągnęli zbawienie i przebywają w niebie. Ta perspektywa powinna nam towarzyszyć dzisiaj w czasie, gdy na grobach naszych bliskich stawiamy znicze z żywym ogniem. Żywym, bo wierzymy w świętych obcowanie, a nie zmarłych wspominanie. I właśnie o to prosimy Boga, by ci którzy odeszli już z tego świata, jak najszybciej radowali się chwałą nieba.

Zobacz cykl audycji Radia eM:

• NA POCZĄTKU BYŁO SŁOWO  
• ŚWIĘCI Z NIEBA ŚCIĄGNIĘCI