Jr 14, 17-22

Nie odrzucaj nas przez wzgląd na Twoje imię (Jr 14,21)

Naturalną konsekwencją grzechu jest odrzucenie widoczne w formie rozłamu, podziału czy dystansu. I choć na przestrzeni dziejów człowiek nieustannie odrzucał Boga, Stwórca kreował kolejne możliwości odkupienia ku bliskości rodem z Edenu. Nie ze względu na uczynki człowieka i jego zasługi, ale z powodu niezmiennej natury Boga. „Królestwo, wewnętrznie skłócone, pustoszeje” (Mt 12, 25). Ta prosta prawda daje gwarancję, że Bóg niezależnie od okoliczności, wciąż jest dobry, miłosierny i pragnie objawienia się pełni życia, zamierzonej od momentu stworzenia gatunku ludzkiego. Dlatego przez wzgląd na swoje imię, tożsamość, nie jest zdolny odrzucić człowieka. To po prostu dla Boga niemożliwe. Niczym odpowiedź na wołanie „Pamiętaj, nie zrywaj przymierza z nami!” (w.21) Bóg oddał jedynego Syna, zawierając doskonałe przymierze z ludźmi - niemożliwe do zerwania ani przez śmierć, ani aniołów ani ludzkie czyny…po prostu nic „nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie” (Rz 8, 39).
 

Mt 13,36-43  

Jezus odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie, mówiąc: «Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście».

On odpowiedział: «Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie.

Jak więc zbiera się chwast i spala w ogniu, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia oraz tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!»

Tak będzie przy końcu świata… (Mt 13,40b)

Obecność zła w świecie stanowi prawdziwą trudność dla tych, którzy wciąż szukają swojej drogi do Boga. Pytamy niekiedy wspólnie: czemu Stwórca pozwala czynić ludziom tyle zła? Dzisiejsza przypowieść zdaje się odpowiedzią na to pytanie. Obok dobra istnieje zło. Są synowie królestwa i synowie Złego. I chociaż w ewangelicznym przykładzie nie widzimy możliwości, aby chwast przemienił się w pszenicę, wiemy, że w dziele zbawienia jest to możliwe. Człowiek, póki żyje, zawsze ma możliwość powrotu do Boga. Zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią otworzyło każdemu taką możliwość. Trzeba nam zatem wzrastać w wierze i stanowczo reagować na zakusy Złego, by zdążyć z nawróceniem przed nadchodzącym żniwem.

"Istnieją trzy rzeczy, bracia, na których stoi wiara, wspiera się pobożność i trwa cnota. Są to: modlitwa, post i uczynki miłosierdzia. To, o co kołata modlitwa, zjednywa post, a osiąga miłosierdzie. Modlitwa, uczynki miłosierdzia i post - te trzy rzeczy stanowią jedno i dają sobie wzajemnie życie. (…) Niech ich nikt nie rozłącza, gdyż nie znają podziału. Jeśli ktoś ma tylko jedno z nich lub nie posiada wszystkich razem, ten nic nie ma. Kto się więc modli, niech pości, a kto pości, niech spełnia uczynki miłosierdzia, niech wysłucha proszącego, [ten] który chce być słyszany. (…) Niech dostrzega głodnego ten, kto pragnie, aby Bóg widział, że on też łaknie. (…) Kto szuka życzliwości, niech ją sam praktykuje. Każdy, kto pragnie otrzymywać, niech sam daje. Bezwstydnym niegodziwcem jest ten, który innym odmawia tego, o co sam prosi dla siebie. Człowieku, niechże miłosierdzie będzie twoją naturą! (…) A więc modlitwa, uczynki miłosierdzia i post niech będą naszą jedyną obroną u Boga, jedynym wstawiennictwem, jedną trójpostaciową modlitwą." Kazanie 43 z 376, jakie w V wieku wygłosił biskup Rawenny, doradca cesarzy, doktor Kościoła i dzisiejszy patron, który nie przypadkowo do swojego imienia Piotr otrzymał przydomek 'Chryzolog' czyli 'Złotosłowy', dla odróżnienia od św. Jana 'Chryzostoma', to jest 'Złotoustego', gdyż obaj byli wybitnymi kaznodziejami.

Zobacz cykl audycji Radia eM:

• NA POCZĄTKU BYŁO SŁOWO  
• ŚWIĘCI Z NIEBA ŚCIĄGNIĘCI