Jr 1, 1. 4-10

Nie lękaj się ich, bo jestem z tobą, by cię chronić – mówi Pan (Jr 1,8)

Trochę nieswojo mi się robi, kiedy pomyślę, że ktoś zna mnie lepiej niż ja sama znam siebie, że właściwie znał mnie zanim przyszłam na świat, wie o mnie wszystko, wyłapie każdą niezręczność, każdy zgrzyt, jest świadomy wszystkich ciemnych stron, wszystkich braków, zna na wylot słabości i może przewidzieć każdy upadek.
Jeszcze bardziej nieswojo się robi, gdy ten ktoś mówi, że wybrał mnie do wielkich rzeczy i jest pewien, że dam sobie z nimi radę.
Jedyna reakcja, jaka przychodzi wtedy do głowy? Ucieczka! Nie dziwię się Jeremiaszowi, że próbował uniknąć zadań, jakie przed nim stawiał Pan. Zadań, które – to oczywiste – wielokrotnie go przerastały.
Wszystko jednak się zmienia, gdy za tym wszystkim stoi miłość. Nie opuszczę cię, obiecuje Bóg. Jestem z tobą, by cię chronić, wyznaje. 
Oprzeć się takiej miłości? Za nic!
Jedyna reakcja, jaka przychodzi wtedy do głowy? Poczuć się bezpiecznie. Przestać się zamartwiać, porzucić ciągłe analizowanie braków, kompleksów, słabości. Nawet najsłabszy człowiek staje się mocarzem, gdy uwierzy, że Pan jest z nim.
Nie lękaj się, mówi Bóg. Zaufaj.