Jr 31,31-34

Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie, mówi Pan  (Jr 31, 34)

Nieprzypadkowa jest ta kolejność: od najmniejszego do największego. Podobnie jak słowa z Ewangelii „Jego słońce świeci nad złymi i nad dobrymi”, gdzie jako pierwsi wymienieni są źli.
On kocha to, co małe. Nie lubi siły. Nie musimy Mu niczym imponować, starać się, by widząc nasze roboczogodziny modlitw, łaskawie zwrócił na nas uwagę. Jesteśmy. I to Mu wystarcza. 
O. Leon Knabit często powtarza: „Benedyktyni to są mnisi do niczego”. „My mamy być. To odpowiedź na wezwanie Tego, który przedstawia się: «Jestem» - opowiadał mi w Biskupowie o. Sławomir Badyna – Jestem. Przecież dokładnie te same słowa powtarzamy w Apelu Jasnogórskim! «Co tu robicie?» «Jesteśmy». To bardzo uwalniająca odpowiedź. Nie komplikujmy tego, co proste. Modlitwa to «jestem» przy «Jestem». Pamiętam jak jeden z gości opowiadał: «Mnie nie można kochać! Zawaliłem tyle rzeczy!». Był świeżo upieczonym ojcem. «Powiedz mi – zapytałem - Za co kochasz swojego synka?». «Za to, że jest» - odpowiedział i rozryczał się wzruszony. Najgłębszym objawieniem Ojca są słowa «Bóg jest miłością», a im bardziej coś jest proste, tym bardziej jest Boże”.
Marcin Jakimowicz