2 Krl 22, 8-13; 23, 1-3

Idźcie poradzić się Pana (2 Krl 22, 8-13; 23, 1-3)

Kiedy św. Franciszek z Asyżu miał do podjęcia ważną decyzję i nie był pewny, co ma czynić, szukał odpowiedzi w słowie Boga. „Chodźmy i poszukajmy rady u Pana!”, zwykł mówić Biedaczyna do braci, gdy trzeba było wspólnie coś postanowić. Biblia była dla niego źródłem mądrości, kierunkowskazem, życiem samym.

Początkiem słuchania jest zdziwienie nowością, zaciekawienie, jakaś fascynacja. „Znalazłem księgę Prawa”, mówi arcykapłan. Tętniące życiem, pociągające świeżością słowo Boga  chce być odnajdywane, a nie odsuwane w zapomnienie, słuchane z ciekawością, a nie obojętnie i ze znudzeniem. Zaowocuje, jeśli będziemy się nim zdumiewali, jeśli pozwolimy mu żyć i przemieniać nasze serca. 

Początkiem miłości jest słuchanie. Nie słuchać słów Pana, to znaczy wyrzec się miłości. Ale co to znaczy słuchać? Naprawdę słuchać i przyjmować? „Idźcie poradzić się Pana”, mówi król na wiele lat przed św. Franciszkiem. Słuchanie Boga przemieniło Biedaczynę do tego stopnia, że stał się ikoną Chrystusa. Słuchanie Boga zaowocowało przymierzem między ludem Izraela a Najwyższym. Pan spełnił swoje słowo, dotrzymuje zawartego przymierza pomimo niewierności i zdrad ukochanego ludu. 

Słuchać to znaczy pójść za Nim nie z obowiązku i tradycji, ale całym sercem i całą duszą. Słuchać to pozwolić, by słowo Boga zmieniało nasze życie.