Łk 21,5-11 

Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony».

Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?»

Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec».

Wtedy mówił do nich: «Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie».

Nie chodźcie za nimi! (Łk 21,8b)

W chwilach kryzysu jesteśmy szczególnie podatni na wpływy fałszywych proroków i osób, które obiecują szybkie rozwiązania. Wykorzystują oni naszą niepewność i podsycają lęk, również w obszarze wiary. Jezus przestrzega przed takimi głosami i przypomina, by nie tracić z oczu tego, co stałe i niezachwiane.

To czas, aby sięgać do fundamentów: prawd wiary, odkrywania miłości Boga, daru spowiedzi i Eucharystii. Wierność ta daje pokój serca i przypomina, że w każdej próbie jesteśmy prowadzeni przez Boga. Wiara zakorzeniona w tym, co trwałe, daje siłę, aby przejść przez trudności z nadzieją i ufnością. Bo nawet najtrudniejsze wyzwania mogą zbliżać nas do kochającego Boga.