Łk 13,22-30

Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy. Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?» 

On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas, stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”. Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!” Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi».

Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli. (Łk 13,24)

W jednym ze średniowiecznych opactw w Portugalii jest wąska wnęka, którą mnisi musieli przechodzić do refektarza, czyli miejsca spożywania posiłków. Kto się nie mieścił w tej wnęce, nie wchodził na ucztę. Bardzo obrazowe przedstawienie słów z dzisiejszej Ewangelii, w której Jezus mówi, kto będzie zbawiony.

Umiar i roztropność w codziennym życiu są drogą, która prowadzi nas przez wąskie drzwi do Prawdy, do prawdziwego życia. Przed każdym świętem stosujemy tak zwany umiar, by dobrze wyglądać, by zmieścić się w dobrze dopasowaną kreację. Zbawienie jest jak dobrze skrojony strój. Nieuczciwość, złość, gniew, niesprawiedliwość, nienawiść nie są odpowiednim strojem, w którym można stanąć przed Bogiem. Nie da się wejść na ucztę Pana z sercem pełnym złości.