Łk 10, 1-12

Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.

Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże.

Lecz jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu».

Przybliżyło się do was królestwo Boże. Łk 10,9

Historia opowiedziana w dzisiejszej Ewangelii ciągle się powtarza. Nieprzerwanie są w tym świecie głosiciele Chrystusowego orędzia i nieustannie przez jednych są przyjmowani, przez innych nie. Ciągle, zgodnie z Bożym planem, człowiek jest istotą wolną. Może przyjąć Chrystusa, może Go też odrzucić. Czy nam się to podoba, czy nie, Bóg szanuje ludzką wolność i nikogo nie zmusza do wiary w Niego. A skoro tak, to i my powinniśmy szanować tę ludzką wolność.

Nie znaczy to, że jest obojętne, czy ktoś w Syna Bożego wierzy, czy nie. Mówi Jezus: „Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu”, które Go odrzuci. Kiedyś nadejdzie sąd. Kiedyś okaże się, na ile sensownie skorzystaliśmy z daru wolności.