Łk 4,31-37

Jezus udał się do Kafarnaum, miasta w Galilei, i tam nauczał w szabat. Zdumiewali się Jego nauką, gdyż słowo Jego było pełne mocy.

A był w synagodze człowiek, który miał w sobie ducha nieczystego. Zaczął on krzyczeć wniebogłosy: «Och, czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kto jesteś: Święty Boga». Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego!» Wtedy zły duch rzucił go na środek i wyszedł z niego, nie wyrządzając mu żadnej szkody.

Wprawiło to wszystkich w zdumienie, i mówili między sobą: «Cóż to za słowo, że z władzą i mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, i wychodzą».

I wieść o Nim rozchodziła się wszędzie po okolicy.

Zdumiewali się Jego nauką, gdyż słowo Jego było pełne mocy. (Łk 4,32)

Ewangelia o uwolnieniu opętanego ukazuje Jezusa jako Tego, który ma pełnię władzy nad światem. Nauczanie z mocą, czynione cuda i jednoznaczna postawa potwierdzają boskość Mistrza. Zły duch, którego istotą działania jest zaprzeczenie i kłamstwo, nie może zatem nie rozpoznać w Jezusie „Świętego Boga”. Słowa Nauczyciela sprawiają, że zło, pragnące zniewolić człowieka w ukryciu, ujawnia się i musi ustąpić na Jego rozkaz. Taka jest Dobra Nowina: nie można wobec niej pozostać obojętnym. Ukryte zło będzie na nią reagować agresją, grzeszni nawróceniem, a wierzący podziwem i pragnieniem głębszego poznania Pana. Szukajmy zatem Słowa. Niech ono nas uwalnia i przemienia. Niech prowadzi nas do Królestwa.