Łk 5,33-39

Faryzeusze i uczeni w Piśmie rzekli do Jezusa: «Uczniowie Jana dużo poszczą i modły odprawiają, podobnie też uczniowie faryzeuszów; natomiast Twoi jedzą i piją».

A Jezus rzekł do nich: «Czy możecie nakłonić gości weselnych do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, i wtedy, w owe dni, będą pościli».

Opowiedział im też przypowieść: «Nikt nie przyszywa do starego ubrania jako łaty tego, co oderwie od nowego; w przeciwnym razie i nowe podrze, i łata z nowego nie nada się do starego. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki, i samo wycieknie, i bukłaki przepadną. Lecz młode wino należy wlewać do nowych bukłaków.

Kto się napił starego, nie chce potem młodego – mówi bowiem: „Stare jest lepsze”».

Czy możecie gości weselnych nakłonić do postu, dopóki pan młody jest z nimi? (Łk 5,34)

Dobre wyczucie czasu dla danego działania to jeden przejawów mądrości i dojrzałości. Dorosły, odpowiedzialny człowiek wie, dlaczego coś robi albo czegoś nie robi. Nie biegnie za modnymi trendami czy nostalgicznym wspominaniem idealizowanej przez siebie przeszłości („kiedyś to było lepiej!”). Mądrość i dojrzałość korzystają z rozeznania, by dobrać odpowiednie środki do osiągnięcia zamierzonego celu. W tej perspektywie trudno wyobrazić sobie, że faryzeusze będą w stanie zrozumieć Jezusa. Kiedy On zwraca uwagę na kontekst i osoby, oni na Prawo i konieczność przestrzegania go. A przecież Prawo, modlitwa, praktyki to tylko droga, celem jest sam Jezus.