Łk 17,7-10 

Jezus powiedział:
«Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź zaraz i siądź do stołu”? Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił”? Czy okazuje wdzięczność słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”».

Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać. (Łk 17,10)

Nie ma sprawiedliwego systemu czy ustroju, w którym człowiek miałby wyłącznie prawa. Każdy kodeks, od starożytnych po współczesne, opiera się na równowadze praw i obowiązków. To właśnie wypełnianie powinności pozwala człowiekowi wzrastać, a prawa mają ten wzrost chronić. Jezus przypomina dziś, że naturalnym stanem jest wypełnianie swoich zadań bez oczekiwania szczególnych pochwał czy słów uznania. To nie tylko lekcja społeczna, ale przede wszystkim prawo duchowego wzrastania. Pokora, której uczymy się przez wierne spełnianie obowiązków wobec Boga i bliźnich, prowadzi nas ku prawdziwej wewnętrznej przemianie.