Wszyscy wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę (1 P 5, 5)

Nie chodzi o to, by myśleć o sobie lepiej czy gorzej, ale by myśleć o sobie mniej. Założycielka zgromadzenia Małych Sióstr Jezusa s. Magdalena Hutin podpowiadała: „Nie dbajcie o to, by zajmować ostatnie miejsca. Dbajcie o miłość”.

Skoro, jak przypominał Thomas Merton, „pycha to uparte dążenie do bycia tym, kim się nie jest, ani nigdy nie miało być”, pokora jest zgodą na bycie sobą. Nie ma ona nic wspólnego z przepraszaniem za to, że się żyje.

„Kiedy naprawdę zacząłem kochać samego siebie, przestałem chcieć mieć zawsze rację. Dzięki temu rzadziej się myliłem. Dziś wiem, że to nazywa się… pokora” ‒ wspominał Charlie Chaplin. Co to znaczy być pokornym? – spytałem przed laty innego aktora - ks. Kazimierza Orzechowskiego. „Po prostu żyć, być sobą. Jeśli inni, widząc ciebie, zobaczą Boga, to łaska z nieba.  Żyj, bądź sobą. Bądź wolny. Jeśli będą cię krytykowali, nie szkodzi, to też ci dobrze zrobi. Nie musisz się tym tak przejmować. Nie musisz być żadnym pokazem, okazem. Przejmowanie się sobą to zawsze będzie jakaś pycha, fałszywa pokora. Żyj tak, jakbyś był podglądany!”. 

Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony (Mk 16,16)

Głoście Dobrą Nowinę wszelkiemu stworzeniu. Czyli też każdemu człowiekowi. Bo każdy może z dobrodziejstwa Jezusowego krzyża skorzystać. Każdy może przez wiarę osiągnąć zbawienie. Ale jeśli nie uwierzy… Nie chodzi o tych, którzy z jakiegoś powodu uwierzyć nie mieli szansy. Raczej o tych, którzy Jezusa odrzucają; mając możliwość uwierzenia, nie chcą przyjąć wiary.

Tylko Bóg zna całą prawdę o człowieku. I na szczęście to On, a nie my, będzie kiedyś ludzi sądził. Na pewno jednak strzec musimy się myślenia, że obojętne jest, czy wierzymy, czy nie, bo Bóg i tak nas zbawi. Tak nie jest. Kto nie uwierzy, będzie potępiony – mówi Jezus. To przestroga także dla nas. Żeby nie okazało się, że nasza wiara w Niego była pustosłowiem.

Zobacz: Teksty dzisiejszych czytań