Dz 14, 19-28

Kiedy przybyli i zebrali miejscowy Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary  (Dz 14,28)

Apostołowie na drodze swojego powołania doświadczali wielu wyzwań, czasem prawie do utraty życia. Jednak nie po to Jezus zwyciężył śmierć, by Jego naśladowcy żyli zmartwieni i przygnębieni, narzekając na co bardziej wymagające sytuacje codzienności. Jak więc pogodzić prawdę, że “przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego” z perspektywą, że Jezus przywrócił dla nas plan Ojca: życia w radości, obfitości i błogosławieństwie? (J 10,10) Nowotestamentalna perspektywa ucisku, trudu, a nawet cierpienia sięga dużo dalej – aż do zwycięstwa. Pusty grób jest jak deklaracja Boga Ojca: tam, gdzie jest śmierć, będzie zwycięstwo życia! Tam, gdzie jest ucisk, będzie wolność! I choć “złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć” (j.w.) to w każdej sytuacji możemy ostatecznie doświadczyć zmiany okoliczności i doświadczyć błogosławieństwa. Z Jezusem nawet brzemię jest lekkie (Mt 11,30), a każde wyzwanie jest do przejścia.  Dzięki temu widocznym staje się, że Bóg jest wszechmogący również dzisiaj.
 

J 14, 27-31a

Słowa Ewangelii według Świętego Jana Jezus powiedział do swoich uczniów: «Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie. Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. Ale niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał».

Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam.  (J 14,27a)

Pokój w sercu to świadomość, że wszystko w moim życiu jest na swoim miejscu. W tym ja sam. To odczuwanie sensu i myśl, że jestem komuś potrzebny i dla kogoś ważny. Mam wtedy siłę przeciwstawiać się napotykanym trudnościom. Czy świat może mi to dać? Jezus mówi, że to Jego potrzebuję, by osiągnąć pokój. Czemu? Bo świat jest w stanie zaspokoić wiele naszych potrzeb, lecz nie wypełni jednej: relacji z osobowym Bogiem. Mniejsze nie wypełni większego. Bóg natomiast odwrotnie – wszystko może dać i wszystkiego dotknąć swoją łaską. Po co zatem szukam światowych gwarancji, skoro jestem dla Boga tak ważny, że to mnie wyrył na obu Swych dłoniach (por. Iz 49,16)? Trzeba mi więc jeszcze bardziej uwierzyć w słowa św. Augustyna, gdy mówi o moim niespokojnym sercu…

Zobacz: Teksty dzisiejszych czytań