Łk 9, 22-25

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».

Potem mówił do wszystkich: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. Bo cóż za korzyść dla człowieka, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?»

Będzie odrzucony. Łk 9,22

Nie muszę zyskać całego świata. Mogę zadowolić się jego cząstką, poprzestać na małym. Byle nie zatracić siebie i nie ponieść szkody. Za mało? Syn Człowieczy będzie odrzucony przez starszyznę. Bo kto tu ma rację? Trzydziestolatek z prowincji, z ichniego Podkarpacia, czy duchowa starszyzna, stołeczna arystokracja intelektualna? Musi więc wiele wycierpieć i zostać zabity. Za dużo? To właśnie znaczy: naśladować Go. Znaczy: nie być pewnym swego (bo elity – uczeni, artyści i „cała Warszawa”, „wszyscy rozumni i przyzwoici ludzie” – są przeciw). Znaczy: nie zyskać całego świata, być odrzuconym. Rozumiesz? – mówię do siebie. Rozumiesz? Być odrzuconym. Naśladować Go w byciu odrzuconym.