Mt 6, 1-6. 16-18

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej bowiem nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie.

Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie».

Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Mt 6,4

Wskazówki na Wielki Post są proste, przynosi je Ewangelia. Jałmużna, modlitwa i post. Prostota Bożej podpowiedzi polega na tym, że nas – nadwyrężających siły fizyczne i duchowe, stających czasami na palcach, aby być zauważonymi, i próbujących przeskoczyć zawieszoną przez siebie zbyt wysoko poprzeczkę – słowo Boga sprowadza na ziemię. Istota bowiem tkwi nie w tym, ile i co daliśmy. Ani nie w tym, ile i o co się modliliśmy. Ani z czego zrezygnowaliśmy. Pytanie jest o serce, o czystość intencji i wolność w obdarowywaniu. A tu papierkiem lakmusowym są ucho i oko. Im ciszej i im bardziej w ukryciu, tym lepiej. I na koniec: nie martw się, On „widzi w ukryciu”.