Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.

Mk 8, 1-10

W owym czasie, gdy znowu wielki tłum był z Jezusem i nie mieli co jeść, przywołał do siebie uczniów i rzekł im: «Żal Mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. I jeśli ich puszczę zgłodniałych do domu, zasłabną w drodze, bo niektórzy z nich przyszli z daleka». Odpowiedzieli uczniowie: «Jakże tu na pustkowiu będzie mógł ktoś nakarmić ich chlebem?»

Zapytał ich: «Ile macie chlebów?» Odpowiedzieli: «Siedem».

I polecił tłumowi usiąść na ziemi. A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je podawali. I podali tłumowi. Mieli też kilka rybek. I nad tymi odmówił błogosławieństwo, i polecił je rozdać. Jedli do syta, a pozostałych ułomków zebrali siedem koszów. Było zaś około czterech tysięcy ludzi. Potem ich odprawił.

Zaraz też wsiadł z uczniami do łodzi i przybył w okolice Dalmanuty.

A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali... Jedli do sytości. Mk 8,6.8

Kiedy spożywamy Eucharystię, dzieje się coś odwrotnego niż zwykle. Jedząc inny chleb, przyswajasz go i po części za każdym razem chleb zmienia się w ciebie. Natomiast ten drugi Chleb jest silniejszy niż ty. Nie będziesz więc w stanie przemienić go, za to on przemieni ciebie: za każdym razem będziesz w części tym, czym jest ten Chleb – to wyznanie św. Augustyna. Jedno z piękniejszych świadectw o Eucharystii. Wyznanie człowieka, który był dokładnie taki, jak ci zgłodniali ludzie, którzy przyszli posłuchać Jezusa. Ne wiemy, z jakiego powodu przybyli, ale wiemy, że Augustyn przyszedł dzięki modlitwom swojej matki, dzięki temu, że ona sama przyjmowała Chleb, który przemienia życie. Jeden okruszek chleba, który daje Jezus, zmienia całe nasze człowieczeństwo. Ten chleb możemy trzymać dzisiaj w swoich dłoniach. Przyjmujmy Go świadomie, z szacunkiem i z dziękczynieniem.