Mk 8, 14-21

Uczniowie Jezusa zapomnieli zabrać chleby i tylko jeden chleb mieli z sobą w łodzi. Wtedy im przykazał: Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!»

A oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chlebów. Jezus zauważył to i rzekł do nich: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chlebów? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiałe są wasze umysły? Mając oczy, nie widzicie; mając uszy, nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?» Odpowiedzieli Mu: «Dwanaście». «A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?» Odpowiedzieli: «Siedem».

I rzekł im: «Jeszcze nie rozumiecie?»

Czemu to plemię domaga się znaku? Mk 8,12

Ksiądz Jan Twardowski powiedział, że „wierzyć to znaczy ufać, kiedy cudów nie ma”. Czasami mogłoby się wydawać to trudne – nie oczekiwać niczego od Boga. Bo przecież jak nie dostajemy znaków, to znaczy, że… no właśnie, co to znaczy? Że Bóg nas nie kocha, nie patrzy na nas, że nie są policzone włosy na naszych głowach? Wiesz, że tak nie jest. Kocha ogromnie i zapewniam cię, że patrzy na każdą sekundę twojego życia. Jeśli czasami w to wątpimy, to z pomocą przychodzi Pismo Święte. To jak wiadomość mejlowa od Boga. Znajdziemy w niej wiele informacji skierowanych bezpośrednio do nas, które zgaszą naszą pokusę szukania relacji z Bogiem tylko poprzez znaki.