Mt 21, 33-43. 45-46

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu:
«Posłuchajcie innej przypowieści: Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał.

Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego zaś ukamienowali. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: Uszanują mojego syna.

Lecz rolnicy, zobaczywszy syna, mówili do siebie: „To jest dziedzic; chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo”. Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc przybędzie właściciel winnicy, co uczyni z owymi rolnikami?»

Rzekli Mu: «Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze».

Jezus im rzekł: «Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: „Ten właśnie kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach”. Dlatego powiadam wam: królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce».

Arcykapłani i faryzeusze, słuchając Jego przypowieści, poznali, że o nich mówi. Toteż starali się Go pochwycić, lecz bali się tłumów, ponieważ miały Go za proroka.

Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny.  Mt 21,24

Powiedzmy prawdę: przypowieść o nieuczciwych dzierżawcach winnicy skierowana jest przeciw przywódcom Izraela. To oni są tymi, którzy zabijając sługi Boga – proroków – zdecydowali się w końcu na zabicie także Bożego Syna. Czy jednak nas i naszych czasów zupełnie już nie dotyczy? Jeśli się zastanowić, dziś jej aktualność nie jest wcale mniejsza. Dziś winnicą Bożą jest Kościół. Jej właścicielem – Bóg, który ciągle posyła do nas z Ewangelią swojego Syna. Niestety i dziś nie brakuje ludzi, którzy uważają, że Kościół jest ich. I mogą, nie oglądając się na Boga, reformować go wedle swojego uznania. A to nie tak. I co będzie? Końcem takich działań jest chwila, gdy „Bóg nędzników marnie wytraci”, a swoją własność odda w dzierżawę tym, którzy nie zapominają, kto jest Panem.