Mk 2, 23-28

Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?»

On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom».

I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».

To szabat został ustanowiony  dla człowieka, a nie człowiek  dla szabatu. Mk 2,27

Święta Teresa z Kalkuty pytała swoich podopiecznych, czy chcą poznać Chrystusa. Oni odpowiadali, że jeśli jest podobny do niej, to tak. Wiedza i doświadczenie to bardzo ważne aspekty życia duchowego. Poznawanie dogłębnie Pisma Świętego to poznawanie samego Boga. Pamiętać jednak należy, że relacja z Nim oparta jest na miłości, a tej nie da się nauczyć na siłę. Nie ma miłości do Boga bez miłości do drugiego człowieka, a ta zawsze jest inna, dynamiczna, zmienna. Nie da się wyczytać w książkach, jak kochać, można jedynie okazywać miłość i doświadczać jej.