Ez 18,21-28

„Zastanowił się i odstąpił od wszystkich swoich grzechów” (Ez 18, 28)

Mogę ci coś odstąpić, jeśli ci na tym zależy – tak najczęściej rozumiemy dzisiaj w naszym języku ten czasownik. W innym przypadku myślimy raczej o „zmianie planów”, „podjęciu innej decyzji”, „rozmyśleniu się”. I to ostatnie jest najlepsze, bo odnosi się do myślenia właśnie, do czegoś, o czym Bóg ustami proroka Ezechiela mówił do ludzi: „Czyż tak bardzo miałoby mi zależeć na śmierci występnego – mówi Pan Bóg – a nie raczej na tym, by się nawrócił i żył? (...) Zastanowił się i odstąpił od wszystkich swoich grzechów, które popełniał, i dlatego na pewno żyć będzie”. Przypomina się oczywiście Syn Marnotrawny z przypowieści Pana Jezusa, który również swoje nawrócenie rozpoczął od refleksji – oceny jakości swojego życia. I to jest bardzo dobre posunięcie, zwłaszcza w czasie Wielkiego Postu. Świat nas dzisiaj tak rozprasza, że na refleksję czasu nie mamy, a i nasze „przebodźcowane” mózgi się do niej nie kwapią. Pora znaleźć na nie sposób. Wcześniej wstawać? Poranne scrollowanie zastąpić medytacją? Wybór jest duży, zasada ta sama: odstąpić od swoich starych przyzwyczajeń, wcześniej je rewidując. 
Odstąpienie od grzechów (nawrócenie) zazwyczaj zaczyna się „zastanowieniem się”. Czy znajdziesz dzisiaj na nie czas? 
 

Mt 5,20-26 

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.

Słyszeliście, że powiedziano przodkom: „Nie zabijaj!”; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: „Raka”, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: „Bezbożniku”, podlega karze piekła ognistego.

Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam sobie przypomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj.

Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie wydał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę, powiadam ci: Nie wyjdziesz stamtąd, dopóki nie zwrócisz ostatniego grosza».

Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Mt 5,20

Przyzwoite zachowanie, trzymanie się racji i domaganie się sprawiedliwości według własnej interpretacji to za mało, by zbliżyć się do logiki Ewangelii. W kolejnym fragmencie Kazania na Górze Jezus zaprasza do popatrzenia na postępowanie głębiej. Nie chodzi tylko o poprawność i przyzwoitość. Ważne są motywacje, intencje i sposób postrzegania rzeczywistości z poziomu serca. Nawet jeśli mamy rację w jakiejś sprawie, to jeszcze istotne jest to, jak traktujemy drugiego, co o nim myślimy, czy dalej jest dla nas bratem? Jezus pokazuje też przewrotność naszego postępowania – trzymając się swoich racji, chcemy zyskać, a tak naprawdę tracimy: relacje, a czasem i pieniądze, na których tak nam zależy.

  Św. Matylda brewiarz.pl Dobrze jest życzyć swoim dzieciom szczęścia w życiu. Tylko, co to jest szczęście? Czy szczęśliwy to błogosławiony? Jeśli tak, wtedy życzenia szczęścia, są w istocie aktem oddania swoich dzieci Bogu w opiekę, na każdej z dróg, którą nasze pociechy wybiorą. Jeżeli jednak szczęście definiujemy po ludzku, jako władzę, pieniądze lub zaszczyty, wtedy takie życzenie może być wielkim wyzwaniem dla naszych dzieci. Wie o tym coś św. Matylda von Ringelheim, duńska księżniczka, która w 909 roku wyszła za mąż za księcia Saksonii  Henryka Ptasznika i wraz z nim dostąpiła 10 lat później koronowania na królową Niemiec. Jej małżeństwo było udane. Przez 25 lat jego trwania zrealizowała się w nim zarówno jako władczyni – miała pełną władzę czynienia dzieł charytatywnych – jak i matka. Owocem małżeńskiej miłości była bowiem piątka dzieci, w tym aż trzech synów. Ponieważ mowa o królewskich pociechach, trudno by św. Matylda nie życzyła im tronu i zaszczytów. Jej córki zrealizowały zresztą królewską wolę stając się odpowiednio księżną Paryża i królową Francji. Jednak synowie... tutaj sprawa był trudniejsza. O ile ten, który został arcybiskupem Kolonii swojej mamy nie martwił wcale, o tyle dwóch pozostałych napędzanych pragnieniem władzy rozpętało po śmierci ojca wojnę domową. Na całe szczęście nie doszło do bratobójstwa, ale i tak skutki tego konfliktu odcisnęły się piętnem na życiu św. Matyldy. Zwycięzca tak bowiem uwierzył w swoją siłę i nieomylność, że wojnę uczynił swoim narzędziem uprawiania polityki. Na każdy niewojenny wydatek patrzył krzywym okiem. Dał posłuch doradcom, którzy oskarżyli jego matkę, św. Matyldę, o rozrzutność, a nawet sabotaż, w związku z dziełami miłosierdzia,jakie pełniła i kościelnymi fundacjami, jakie nadawała. Doszło do tego, że wyrzucił ją z królewskiego dworu i był w tym nieugięty, dopóki synowa zdecydowanie nie wstawiła się za swoją teściową. O tym jak bardzo matka i syn rozmijali się w swoich życiowych priorytetach niech świadczy przykład założenia metropolii w Magdeburgu. Królowa matka widziała w tym szansę pozyskania Słowian dla wiary. Jej syn wtedy już cesarz, placówkę służącą germanizacji tych terenów. Oj, władza, pieniądze i zaszczyty, które zgodnie z życzeniem stały się udziałem dzieci św. Matyldy przyniosły jej sporo zmartwień. Może dlatego w ostatnich latach swojego życia Matylda oddała się wyłącznie modlitwie i uczynkom miłosierdzia. Wystawiła dwa duże opactwa : benedyktynów w Northausen i benedyktynek w Kwedlinburgu. W tym ostatnim zresztą zmarła 14 marca 968 roku w wieku 73 lat. Czy wiecie państwo jakie imiona nosiły dzieci św. Matyldy? Jadwiga, Gerberga, Henryk, Brunon, który został świętym i Otton, który napsuł mamie najwięcej krwi, a do historii przeszedł jako cesarz Niemiec, Otton I Wielki.

Zobacz cykl audycji Radia eM:

• NA POCZĄTKU BYŁO SŁOWO  
• ŚWIĘCI Z NIEBA ŚCIĄGNIĘCI