Któregoś dnia będąc akurat na wagarach, bo szkoła szczerze go nudziła, nasz dzisiejszy patron, kilkulatek zaledwie, wałęsał się bez celu po ulicach rodzinnej Sewilli. W końcu usiadł przy jakiejś studni i z braku innych zajęć zaczął bezmyślnie przyglądać się otaczającym ją kamieniom. Nagle wzrok mu się wyostrzył – jego uwagę zwróciło bowiem wydrążenie w jednym z nich, tym leżącym tuż przed studnią. Wydrążenie było idealnie gładkie. Jak jednak powstało? „To woda" – chłopiec drgnął, gdy usłyszał za sobą czyjś głos – "Woda kapiąca za studni zrobiła ten otwór”. Izydor, bo tak miał na imię nasz wagarowicz, odwrócił się i zobaczywszy przed sobą kobietę z wiadrami, odparł z lekceważeniem: „Woda? To niemożliwe!”. „Możliwe" - westchnęła  owa kobieta, która zdążyła się już przyzwyczaić, że mężczyźni, nawet nieletni, poddawali w wątpliwość jej wiedzę – "Potrzeba tylko na to dużo lat. Świat jest pełen zagadek.” Po tych słowach zajęła się kołowrotem studni, a Izydor pobiegł do szkoły. Nie żeby podobało mu się siedzenie w książkach, ale rozwiązywanie zagadek – to była już zupełnie inna sprawa. Nie minęło  100 lat, a sobór powszechny nazwał tego samego św. Izydora, biskupa Sewilli, najuczeńszym mężem ostatnich wieków. Twórcą pierwszej na świecie encyklopedii. Kompendium wiedzy dostępnej ludziom w VI wieku.