Łk 1,39-56 

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.

Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała:

„Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”.

Wtedy Maryja rzekła:

Wielbi dusza moja Pana,
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.
Święte jest imię Jego.
A Jego miłosierdzie na pokolenia i pokolenia
Nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia,
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Jak obiecał naszym ojcom
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki.

Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. (Łk 1,51)

Kim jest Bóg? Jaki jest? Od odpowiedzi na te pytania zależy, czy zwrócimy się do Niego z miłością, czy z lękiem, czy będziemy chcieli Go słuchać, czy Nim wzgardzimy. Dlatego warto wsłuchać się w pieśń Maryi. Jest w niej mowa o Bogu, w którego wierzymy, któremu zaufaliśmy. W tym kreślonym przez Maryję obrazie szczególnie mocno uderza mnie dziś prawda, że Bóg rozprasza pyszniących się zamysłami swoich serc. Nie o to chodzi, że robi ludziom na przekór. Raczej o to, że potrafi przeciwstawić się niecnym planom tych, którzy wydają się nie do pokonania. Tych, którzy zarozumiale uważają, że wszystko im wolno, bo nie dosięgnie ich żadna kara. Mylą się. Bóg w każdej chwili może sprawić, że przestaną się liczyć. Nie tylko ich plany, ale i oni sami.