Mt 6, 19-23

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje.

Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie rozświetlone. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność!»

Gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje. Mt 9,21

Ziemskie skarby niszczeją, to prawda. I co gorsza, nie są bezpieczne. Zawsze może je ukraść jakiś złodziej. Można by pewnie też dodać, że często sporo ważą. Im ich więcej, tym trudniej iść przez życie. A i tak nie przeniesie się ich przez próg śmierci. Jak mówił Hiob, nadzy wyszliśmy z łona matki, nadzy oddawani jesteśmy ziemi. Jeśli chcemy być na wieki bogaci, trzeba nam zadbać o inne skarby. Specjalną pocztą nadać do nieba skarby płynących z wiary dobrych czynów. I nie ma się co łudzić. Jeśli na tej ziemi wierność Bogu, życzliwa miłość do bliźnich nie staną się pragnieniem naszego serca, to trudno nam będzie wejść do nieba. Przecież jeśli ktoś tu, na ziemi, kocha to, co złe, mało prawdopodobne, że przechodząc przez próg śmierci, nagle przestanie być sobą. Po prostu: człowiek po śmierci znajdzie się tam, gdzie za życia było jego serce.