Mt 10, 1-7

Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.

A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.

Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie».

A oto imiona dwunastu apostołów… Mt 10,2

Imiona Dwunastu są znane. Znajdujemy je w Ewangeliach i w zapiskach ówczesnych kronikarzy. Kolejne pokolenia tych, którzy szli i głosili, zlewają się w jedną historię zbawienia człowieka. A może potrzeba w chwilach naszych codziennych zmagań ze sobą i światem przypomnieć sobie tych, którzy byli dla nas apostołami. Wspomnieć rodziców uczących i prowadzących do Boga. Dziadków, których religijność i wiara były przez nas traktowane z przymrużeniem oka jako relikt przeszłości. Napotkanych w życiu ludzi, których konkretny czyn lub słowo stawały się dla nas żywym świadectwem wiary. Każdy z nas spotkał na swojej drodze apostoła. Warto znać jego imię.