Mt 8, 18-22

Gdy Jezus zobaczył tłum dokoła siebie, kazał odpłynąć na drugą stronę. A przystąpił pewien uczony w Piśmie i rzekł do Niego: «Nauczycielu, pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz».

Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory, a ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć».

Ktoś inny spośród uczniów rzekł do Niego: «Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca». Lecz Jezus mu odpowiedział: «Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych!»

Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz. Mt 8,19

Charakterystyczna dla młodego wieku jest postawa radykalnej oceny rzeczywistości i używania słów takich jak: zawsze, na zawsze, nigdy, wszyscy, nikt. Im człowiek starszy i bardziej świadomy siebie oraz otaczającej rzeczywistości, tym lepiej rozumie, że zarówno w kontekście samego siebie, jak i innych bardziej można powiedzieć o nadziei niż o pewności. Spontaniczna deklaracja uczonego w Piśmie oraz warunkowa odpowiedź ucznia pokazują ich własną wizję pójścia za Jezusem – jeden raczej nie bierze pod uwagę perspektywy krzyża, a drugi próbuje pogodzić stare życie z nowym. A Jezus nie oczekuje spontanicznych deklaracji, bo historia Dwunastu pokaże, że zawiodą się na sobie, ale nigdy na Nim.