Łk 18, 35-43

Kiedy Jezus przybliżał się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał. Gdy usłyszał przeciągający tłum, wypytywał się, co to się dzieje. Powiedzieli mu, że Jezus z Nazaretu przechodzi. Wtedy zaczął wołać: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!» Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!»

Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy się przybliżył, zapytał go: «Co chcesz, abym ci uczynił?» On odpowiedział: «Panie, żebym przejrzał». Jezus mu odrzekł: «Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła». Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu.

Co chcesz, abym ci uczynił? Łk 18, 41

Człowiek z dzisiejszego fragmentu Ewangelii św. Łukasza wypytywał tłum, co się dzieje. Kiedy już się dowiedział, że przechodzi Jezus, wykonał kolejny ruch – zaczął do Niego krzyczeć, aby się nad nim ulitował. I pomimo nacisku otoczenia wołał dalej o pomoc. Wiara w Jezusa to konkrety. Czyny, gesty i chęci, które mogą nas wzmocnić i przybliżyć do Boga. I dalej, Jezus również pyta o konkretną rzecz: Co chcesz, abym ci uczynił? Człowiek odpowiada po prostu: Panie, żebym przejrzał. Pamiętajmy w naszych modlitwach, aby pod słowami „bądź wola Twoja” nie kryć się z naszymi konkretnymi prośbami.