Łk 17, 7-10

Jezus powiedział:
«Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź zaraz i siądź do stołu”? Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił”? Czy okazuje wdzięczność słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”».

Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać. Łk 17,10

Raczej zgodzimy się ze stwierdzeniem, że łatwo nam narzekać, ile to musimy rzeczy zrobić i jak się ciągle nie wyrabiamy. Jesteśmy tacy zapracowani, często sfrustrowani, zmęczeni. Pewnie trochę prawdy jest w tym, że za dużo bierzemy na głowę, tempo mamy za szybkie i zapominamy o wdzięczności. A jest za co dziękować: jak to dobrze, że możemy pracować, czy to zawodowo, czy przez służbę innym – na przykład w domu. Jesteśmy komuś potrzebni, bo to, co robimy, służy innym i nam, a sama praca na szczęście wyprowadza nas ze skupienia tylko na sobie i swoich problemach. Jezus zachęca do wdzięczności za posługę, bo ona ratuje nas od kłamstwa ukrytego w użalaniu się nad sobą.