Łk 17, 11-19

Zdarzyło się, że Jezus, zmierzając do Jeruzalem, przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!»

Na ten widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni.

Wtedy jeden z nich, widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, padł na twarz u Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin.

Jezus zaś rzekł: «Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Czy się nie znalazł nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?» Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».

Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła. Łk 17,19

Nie gonię za cudami – mawiał św. JosemarÍa Escrivá. I dodawał, że dla utwierdzenia się w wierze wystarczą mu cuda opisane w Ewangelii. Dzisiaj widzimy wyraźnie, na przykładzie uzdrowionego Samarytanina, że dla Jezusa najważniejsze są nasza wiara i nasza postawa życiowa. Znany szwajcarski filozof Karl Jaspers mawiał, że wiara jest pewnością, która nas prowadzi. Teraz, kiedy świat – trudno to napisać, ale tak jest – pogrąża się w chaosie, wiara jest niezbędna, by zaprowadzić pokój. Tylko nasza pewność wiary, powracanie do Chrystusa na wzór Samarytanina i prowadzenie do Niego innych mogą przynieść pokój. Wiara to najlepsza odpowiedź na słowo „wojna”. Ona buduje naszą wewnętrzną świątynię, a największym cudem od zawsze jest cud przebaczenia.