Mt 11, 28-30

«Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».

Takie fragmenty ukazują geniusz literacki Biblii, a tu dodatkowo niezwykłą pojemność ewangelicznej formy pisarskiej, która jest w stanie aż takiej dokonać kondensacji tego, co treściowo uniwersalne, z tym, co plastyczne, zrozumiałe, pociągające. Widać tu też, że Ewangelia jest dla absolutnie wszystkich ludzi, wszystkich czasów i miejsc. Bo kto z tych, którzy żyli/żyją/będą żyli człowieczym życiem nie jest utrudzony, obciążony, kto nie pragnie pokrzepienia i ukojenia? Im wszystkim Jezus mówi: przyjdźcie do Mnie, weźcie, uczcie się, znajdziecie. Pokrzepię was. Brzmi łagodnie, niezobowiązująco, ale kto ma coś lepszego do zaoferowania w kwestii codziennego łomotu, jaki daje człowiekowi życie?