Mt 10, 1-7

Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.

A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.

Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie».

Nie idźcie do pogan… Idźcie raczej  do owiec, które poginęły z domu Izraela. Mt 1,6

Popularne jest powiedzenie, że do wiary trzeba przekonywać ludzi nieprzekonanych. Tymczasem Jezus w Ewangelii posyła apostołów nie do pogan, ale do tych, którzy są ludźmi wiary, tylko z jakichś powodów zabłądzili. Do tych, którym zabrakło nadziei, którzy zostali zranieni w miłości, którzy może nie mają siły powiedzieć, że czegoś potrzebują. Paradoksalnie, tacy ludzie są przyszłością Kościoła, bo to oni będą kiedyś trwali w dziękczynieniu, dawali świadectwo. Zagubiona owca po powrocie trzyma się stada i pilnuje, żeby inne nie poginęły. Angażujmy się w pracę apostolską. Ćwiczmy swoją wrażliwość na ludzi zagubionych, bo takich jest dzisiaj wielu. Odnalezione owce wzmacniają Kościół. Oczywiście nie znaczy to, że mamy być obojętni na osoby, które deklarują niewiarę, manifestują ją. Za pogan trzeba się modlić i trzeba im dawać świadectwo.