Projekt in vitro nie do przyjęcia

Ministerstwo zdrowia przygotowało już trzecią wersja „ustawy o leczeniu niepłodności”. Dwie poprzednie budziły tak duże zastrzeżenia, że jeszcze na etapie uzgodnień ministerialnych zostały odesłane do poprawy. Obecny również jest nie do zaakceptowania. Zastrzeżenia wobec tej metody wynikają z faktu, że do poczęcia dochodzi w sposób nienaturalny, a w jej trakcie giną ludzkie embriony.

O ile spełnienie pierwszego zastrzeżenia oznaczałoby wprowadzenie zakazu in vitro, o tyle drugi problem jest możliwy do rozwiązania. Można ograniczyć liczbę sztucznie tworzonych zarodków do dwóch czy trzech i wszystkie wprowadzać do organizmu kobiety. Jednak projekt ministerstwa tego warunku nie spełnia. Pozwala bowiem na tworzenie ośmiu zarodków, a w pewnych przypadkach nawet więcej. Z góry jest więc założenie, że część zarodków nie zostanie wykorzystana.

Co prawda w ustawie jest nakaz przechowywania embrionów w warunkach zapewniających ich ochronę, ale nie jest określone na czym to polega. Ustawa z jednej strony zakazuje niszczenia embrionów, ale tylko tych, które są „zdolne do prawidłowego”. Wobec braku jasnych kryteriów oznacza to przyzwolenie na niszczenie każdego, który zostanie uznany za niezdolny do prawidłowego rozwoju, choć w rzeczywistości może rozwinąć się prawidłowo.

Ponadto ustawa otwiera furtkę do wyboru płci dziecka. Przewiduje, że z in vitro mogą korzystać nie tylko małżeństwa, ale także nieformalne związki. Zezwala na przekazanie komórek rozrodczych do anonimowego dawstwa, gdy dawca umrze, o ile wyraził pisemną zgodę na ich pośmiertne wykorzystanie. Projekt jest nie do przyjęcia, gdyż pozwala na zabijanie ludzkich zarodków i nie chroni praw dziecka.