Tt 2, 1-8. 11-14

Ukazała się bowiem łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom (Tt 2,11)

Przykłady Starego Testamentu pokazały nam, że dążenie do łaski Bożej poprzez uczynki jest niemożliwe. Dlatego Bóg w swojej dobroci wyszedł człowiekowi naprzeciw, wybiegł jak do syna marnotrawnego. Ukazała nam się łaska i to ona poucza nas, pociąga do dobrych czynów w naszym życiu (w. 11-12). Przemiana ludzkiego zachowania możliwa jest tylko na fundamencie uzdrowienia wewnętrznego, a to uzdrowienie zaczyna się od doświadczenia bezgranicznej miłości. Jezus nie przyszedł do ludzi doskonałych, ale do osób chorych i słabych, które zgodzą się po prostu przyjąć Jego miłość. Miłość większą niż śmierć, zdolną przywrócić życie do najbardziej skamieniałego serca. To właśnie przebywanie w prawdzie, że jest się ukochanym, skutkuje poczuciem bezpieczeństwa. Wówczas zmiana zachowań obronnych na rzecz tych czułych i empatycznych staje się bardzo prosta.