Łk 11, 47-54

Jezus powiedział do faryzeuszów i do uczonych w Prawie:
«Biada wam, ponieważ budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich zamordowali. Zatem dajecie świadectwo i przytakujecie uczynkom waszych ojców, gdyż oni ich pomordowali, a wy im wznosicie grobowce.

Dlatego też powiedziała Mądrość Boża: Poślę do nich proroków i apostołów, a niektórych z nich zabiją i prześladować będą. Tak na to plemię spadnie kara za krew wszystkich proroków, która została przelana od stworzenia świata, od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który zginął między ołtarzem a przybytkiem. Tak, mówię wam, zażąda się zdania z niej sprawy od tego plemienia.

Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; sami nie weszliście, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli».

Gdy wyszedł stamtąd, uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli gwałtownie nastawać na Niego i wypytywać Go o wiele rzeczy. Czyhali przy tym, żeby Go pochwycić na jakimś słowie.

Biada wam. Łk 11,47a

Straszny to fragment Ewangelii, pełen strasznych słów: zabić, prześladować, pomsta, krew, mord. Biada wam. Są tu i jeszcze ważniejsze dla mnie słowa: „wzięliście klucze poznania, samiście nie weszli, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli”… Nie jestem wprawdzie „uczonym w Prawie”, ale blisko. Więc całe życie nad tym myśleć, tym się modlić. Przyglądać się sobie krytycznie i nieufnie, przyglądać się kluczom, które wziąłem i trzymam w ręku, przeszkodom, które stawiam (?). Bym kiedyś usłyszał: kluczem poznania otwarłeś drzwi innym, którzy wejść chcieli, i tym sposobem sam tu wszedłeś.