Kobiety to krzywdzi

Do 2015 roku kobiet ma być w zarządach przynajmniej 30 proc, a od 2020 roku dwie piąte. Uzasadnienie? Bo tak sprawiedliwiej i nowocześniej. Poza tym spółki w których ster trzymały panie – zdaniem Brukseli – lepiej radzą sobie w czasach kryzysu. Najczęściej jednak mówi się, że przepisy tego typu są antydyskryminacyjne. I tutaj jest chyba największe nieporozumienie.

Przez kilka lat pracowałem naukowo za granicą. Instytut zarządzany był wg „zachodnich standardów”, co oznaczało, że profesorami zostawali w nim ludzie wybierani w międzynarodowych konkursach a nie ci, którzy pracowali tam na tyle długo, że tytuł profesorski dawano im z litości. Konkursy zawsze wśród młodych naukowców wzbudzały dużo emocji, bo profesorowie zostawali szefami grup badawczych i decydowali o profilu prowadzonych w instytucie badań. Czasami konkursy wygrywali mężczyźni, czasami kobiety. Narodowość nie miała znaczenia. Jedynie wiedza i doświadczenie.

Jeden z konkursów zapamiętałem szczególnie. Finanse na nowe stanowisko profesorskie dawała Komisja Europejska, ale konkurs był skierowany tylko do kobiet. Wnioski mężczyzn były odrzucane na samym wstępie. Wygrała fizyk, profesor z Niemiec. Była bardzo mądrą kobietą. Tyle tylko, że to dla niewielu miało znaczenie. Nawet profesorowie w prywatnych rozmowach z doktorantami czasami nie ukrywali, że dostała pracę z powodu płci, a nie wiedzy. To nie była cała prawda, ale częściowo tak. Z oczywistych powodów nie rozmawiałem z panią profesor na ten temat, ale i do niej takie głosy musiały w końcu trafić. Zastanawiam się, czy czasami nie żałowała momentu w którym złożyła dokumenty w konkursie „tylko dla kobiet”. Zastanawiam się czy nie żałowała że nie poczekała kilka miesięcy i nie aplikowała w konkursie dla wszystkich. Miałaby spore szanse, żeby wygrać w otwartej rywalizacji. Wygrała w takiej, w której połowa zawodników została zdyskwalifikowana na starcie.