Dzień Wolności

Co jakiś czas wybucha w Polsce dyskusja, w jakim dniu powinniśmy świętować obalenie komunizmu i odzyskanie wolności. Na razie przeważa opinia, że powinien to być 4 czerwca, dzień pierwszych, częściowo wolnych wyborów parlamentarnych w 1989 r. Dla krytyków jest to data nie do zaakceptowania, bo jednocześnie była realizacją porozumień przy okrągłym stole, które wzbudzają wiele słusznych kontrowersji.

Ja proponuję cofnąć się do roku 1980. Porozumienia Sierpniowe były ukoronowaniem pierwszego aktu solidarnościowego zrywu, który doprowadził do wolności. Byliśmy wówczas razem, pełni entuzjazmu, jeszcze nie podzieleni, wprost przeciwnie – zjednoczeni wokół wspólnych celów. Były one oczywiste: wolność osobista, niepodległość Polski i sprawiedliwość społeczna.

Być może pojemność tych wartości sprawiła, że choć każdy rozumiał je nieco inaczej, jednak łączyły. Pierwsza Solidarność była czymś wyjątkowym w dziejach Polski, ale też i świata. Bunt przeciwko złu miał charakter pokojowy, nie chodziło o to, aby zniszczyć, co często wiąże się ze stosowaniem podobnych metoda jak oprawcy, ale żeby zbudować coś lepszego.

Rewolucja pozytywna jest czymś wyjątkowym i powinniśmy to nie tylko docenić, ale być z tego dumni i wskazywać jako wzór dla innych. Uważam, że właśnie 31 sierpnia powinien być świętem narodowym odzyskania wolności i dniem wolnym od pracy.