Homomobbing

Dotychczas o istnieniu homoseksualnego lobby, które popiera osoby o tej orientacji seksualnej i stosuje swoisty terror wobec ludzi im się przeciwstawiających, mówiły środowiska konserwatywne. Reakcją na te doniesienia były oskarżenia środowisk o homofobię czy nietolerancję.

Tym razem oskarżenia sformułowała osoba, którą trudno nazwać przeciwniczką homoseksualistów. J. Szczepkowska otwarcie deklaruje na przykład, że jest za prawnym uznaniem związków jednopłciowych. A jednak praktyki homoseksualnego lobby w środowisku aktorskim zaszły tak daleko, że nie wytrzymała. Opisała je w tekście do Gazety Wyborczej, ale dziennik ten odmówił jego publikacji, jednak opowiedziała o nich w „Kropce nad i”. Oskarżenia są bardzo mocne. Na przykład o zmuszaniu młodego aktora do występowania nago, aby przyciągnąć homoseksualną publiczność, choć sztuka wcale nie wymagała takich scen, albo o spektaklu, który z artystycznego punktu widzenia był kompletnym bełkotem, ale wystawiano go, bo odpowiadał gustom środowisk gejowskich. Ale J. Szczepkowska poszła jeszcze dalej i opowiedziała o mobbingu, jaki spotyka ją ze strony homoseksualnych artystów za to, że wskazuje takie patologie.

Głos J. Szczepkowskiej to kolejne wystąpienie osoby publicznej, bynajmniej nie kojarzonej z krytyką homoseksualizmu, które zwraca uwagę na terror, jaki stosuje ta mniejszość. Wcześniej o próbach narzucenia swojej wizji świata większości mówił Lech Wałęsa. Ich wystąpienia należy docenić, gdyż przełamują one swoisty strach przed stygmatyzacją, jaka spotyka osoby krytykujące gejów.

Krytyka Szczepkowskiej dotyczyła nie ich orientacji seksualnej, lecz wykorzystywania jej do lobbingu na swoją korzyść i mobbingu wobec osób heteroseksualnych. Teraz również inni, dostrzegający takie patologie, powinni o nich głośno mówić, gdyż nie można ulegać terrorowi politycznej poprawności środowisk homoseksualnych.