Łk 14, 1. 7-11

Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. Potem opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich:

«Jeśli cię ktoś zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by przypadkiem ktoś znamienitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: „Ustąp temu miejsca”, a wtedy musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. A gdy przyjdzie ten, który cię zaprosił, powie ci: „Przyjacielu, przesiądź się wyżej”. I spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników.

Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony».

Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Łk 14,8

Bardzo zaskakujące w Ewangelii św. Łukasza może być dla nas zestawienie przypowieści o pierwszeństwie w zajmowaniu miejsca przy stole z zarzutem faryzeuszy (pada on kilka wersów wcześniej) o uzdrawianie w szabat. Faryzeusze krytykują Jezusa, że narusza zasady świętowania. On zaś odpowiada im pytaniem, czy ratowaliby człowieka, któremu grozi śmierć. Po czym przytacza przypowieść o tym, by przychodząc na ucztę, czekać, aż gospodarz zaprosi nas bliżej siebie. Pozornie dwie różne sytuacje. Ale przecież uczta to symbol prawdziwego świętowania z Panem. Na ucztę to Pan zaprasza i wyznacza miejsca swoim gościom. Jezus jako dobry Pan chce w szabat przybliżyć do siebie tych, którzy czują się niegodni. Każde uzdrowienie jest przywróceniem godności. Każda niedziela jest szansą na uzdrowienie i przybliżenie się do Pana.