Łk 11, 1-4

Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów».

A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie».

Panie, naucz nas modlić się. Łk 11,1

Głód i niedosyt towarzyszą nam od urodzenia. Są impulsem do szukania nowych dróg. Ukazują nam wartość chleba, relacji, miłości. I dają poczucie, że mogę bardziej, lepiej, mocniej. Te doświadczenia rozwijają i stawiają przed nami pytania: co mogę zrobić lepiej? Jak mogę poczuć się „niegłodnym”? Warto z tym pytaniem udać się do Jezusa. „Naucz nas modlić się” – proszą uczniowie, czując niedosyt i głód w relacji z Bogiem. A On uczy, wskazując na to, co najważniejsze: na relację, świętość, bliskość, ufność, przebaczenie i siłę do życia. Uczy powierzać Bogu wszystko i wszystko z Nim dzielić.