Papież ubogich - czyli nas

Kard. Timothy Dolan ujawnił po konklawe, że kard. Bergoglio powiedział kardynałom, iż wybrał papieskie imię na cześć św. Franciszka z Asyżu. Wybór tego imienia jest więc słusznie interpretowany jako nawiązanie do osoby św. Franciszka. Ten żyjący na przełomie XII i XIII wieku święty wyprowadził Kościół z kryzysu poprzez osobiste świadectwo życia, w którym naśladował Chrystusa w Jego ubóstwie, pokorze i posłuszeństwie Bogu. Św. Franciszek jest powszechnie kojarzony z pomocą biednym, potrzebującym i niewątpliwie praca wśród takich ludzi jest charyzmatem franciszkanów. Ale cnota ubóstwa ma także inny wymiar - duchowy. Ubóstwo duchowe oznacza postawę pokory wobec świata. Pomoc potrzebującym wynika w niej z miłości do Boga, nie jest więc zwykła praca charytatywną, ale, oprócz pomocy materialnej, przede wszystkim niesieniem potrzebującym Bożej miłości. Chrystus powiedział: „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie”. W ubóstwie duchowym chodzi o wolność od uzależnienia od świata materialnego, od dążenia do sukcesu rozumianego jako dostatek materialny i kariera. Człowiek ubogi zawierza swe życie Bogu i na Nim opiera swoją egzystencję, oddając siebie do „dyspozycji” Boga. Postawa taka przejawia się m.in. w gotowości do znoszenia niedostatku, stosowaniu środków prostych i ubogich w apostolstwie, a nawet w dzieleniu życia z potrzebującymi.

Słusznie odczytując przyjęcie przez nowego papieża imienia Franciszka jako wskazanie na ubogich, warto mieć świadomość, jest to również wezwanie do każdego z nas, aby praktykować ubóstwo duchowe.