Mt 9, 18-26

Gdy Jezus mówił do uczniów, oto przyszedł do Niego pewien zwierzchnik synagogi i oddając Mu pokłon, prosił:

«Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź i połóż na nią rękę, a żyć będzie». Jezus wstał i wraz z uczniami poszedł za nim.

Wtem jakaś kobieta, która dwanaście lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się frędzli Jego płaszcza. Mówiła bowiem sobie: «Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa».
Jezus obrócił się i widząc ją, rzekł: «Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła». I od tej chwili kobieta była zdrowa.

Gdy Jezus przyszedł do domu zwierzchnika i zobaczył fletnistów oraz tłum zgiełkliwy, rzekł: «Odsuńcie się, bo dziewczynka nie umarła, tylko śpi». A oni wyśmiewali Go.

Skoro jednak usunięto tłum, wszedł i ujął ją za rękę, a dziewczynka wstała. Wieść o tym rozeszła się po całej tamtejszej okolicy.

Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła.         
Mt 9,22

Jezus leczy, Jezus wskrzesza. W ten sposób pokazuje, że może wszystko. Może ocalić człowieka z każdego nieszczęścia, bo jest Bogiem. Objawia też w ten sposób, jaki jest – On sam i Jego niebieski Ojciec. Jest tym, którego wolą jest, by człowiek został uwolniony od trapiących go nieszczęść. By nie chorował, nie umierał. Na kartach Ewangelii możemy zaś znaleźć inne sceny, które przekonują, że Jezus nie chce też panowania demonów nad człowiekiem, nie chce, by człowiek chodził głodny, nie chce, by mógł wyrządzać mu szkody otaczający go świat. Bóg jest dobry. Ta scena uczy nas jednak jeszcze jednego. Jezus powiedział do uzdrowionej kobiety: „Twoja wiara cię ocaliła”. I nas wszystkich ocalić może tylko wiara w Chrystusa.