Łk 21, 20-28

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Skoro ujrzycie Jeruzalem otoczone przez wojska, wtedy wiedzcie, że jego spustoszenie jest bliskie. Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego uchodzą, a ci, co po wsiach, niech do niego nie wchodzą. Będzie to bowiem czas pomsty, aby spełniło się wszystko, co jest napisane. Biada brzemiennym i karmiącym w owe dni! Nastanie bowiem wielki ucisk na ziemi i gniew na ten naród: jedni polegną od miecza, a drugich zapędzą w niewolę między wszystkie narody. A Jeruzalem będzie deptane przez pogan, aż czasy pogan się wypełnią.

Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec huku morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z mocą i wielką chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie».

Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą. Łk 21,20-28

Wiara w paruzję, czyli w powtórne przyjście Jezusa na świat, daje ogromną nadzieję, że to, co złe, przeminie na zawsze. Zło nie jest trwałe. Dobro – przeciwnie. Nawet gdyby na świecie została tylko mała cząstka dobra, gdyby został tylko jeden dobry człowiek, to wśród tych, którzy upadli, których przygniotła zła wola, na pewno znajdą się tacy, którzy za dobrem zatęsknią. Pójdą za dobrym człowiekiem. Bo każdy, kogo dotyka wielkie zło, zaczyna z czasem czuć pragnienie, by podnieść głowę ku górze. Przyjście Jezusa w chwale będzie największym zwycięstwem nad złem. Jak mawiał o. Joachim Badeni, wiara w paruzję daje nam już uczucie pokoju i pewności. Wiara w paruzję już może nas podnosić do góry. Podnośmy głowy, idźmy za dobrem.