Łk 13, 31-35

W tym czasie przyszli niektórzy faryzeusze i rzekli do Jezusa: «Wyjdź i uchodź stąd, bo Herod chce Cię zabić».

Lecz On im odpowiedział: «Idźcie i powiedzcie temu lisowi: Oto wyrzucam złe duchy i dokonuję uzdrowień dziś i jutro, a trzeciego dnia będę u kresu. Jednak dziś, jutro i pojutrze muszę być w drodze, bo rzecz to niemożliwa, żeby prorok zginął poza Jeruzalem.

Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani. Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swoje pisklęta pod skrzydła, a nie chcieliście. Oto dom wasz tylko dla was pozostanie.

Mówię zaś wam: nie ujrzycie Mnie, aż nadejdzie czas, gdy powiecie: „Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie”».

Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani.  Łk 13,34

Jeruzalem – miasto, które odrzuca Boga. Zabija tych, których powinno przyjąć, których powinno wysłuchać. Nieszczęsne miasto… To bardzo mocne słowa Jezusa o miejscu, które przez Izraelitów było uznawane za najświętsze miejsce na ziemi, w którym stanąć miała świątynia marzeń proroków. Miała, bo ostatecznie jej wymiary nie były identyczne ze wskazaniami Jahwe. To dokładnie tak jak dzisiaj. I nie chodzi tylko o miasta, w których odrzuca się życie zgodne z przykazaniami Boga. Chodzi o nas samych. O nasze życie. Ono też może być jak nieszczęsna Jerozolima. Jak miejsce, w którym dobre marzenia się nie spełniają, bo projekt Boga jest dla nas zbyt kosztowny.