Łk 10, 1-12

Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.

Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże.

Lecz jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu».

Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby… Łk 10,3-4

Ewangelia to program na życie, a chrześcijaństwo to projekt życia. Te słowa powtarzał często św. Jan Paweł II. Był jednym z tych posłanych, który wchodził między wilki z totalnym zaufaniem, że Bóg jest przy nim. Dokładnie tak, jak szli apostołowie. I tak naprawdę im bliżej byli Jezusa, tym więcej było wokół nich niebezpieczeństw. Ta sytuacja dotyczy także nas dzisiaj. Często zdarza się, że ci, którzy mocno zaczynają wierzyć, spotykają przeszkody. Ale Jezus nie obiecał nam pięknego human story. On zostawił nam Ewangelię, która jest drogą i prawdą. Jeżeli chcesz nią żyć dzisiaj, przestań myśleć, kogo spotkasz i co cię czeka. Zaufaj. Świat potrzebuje ufających Panu.