Mt 7, 21. 24-27

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie każdy, kto mówi Mi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego ojca, który jest w niebie.

Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. on jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony.

Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. i runął, a upadek jego był wielki».

Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w (rzuciły się na) ten dom. Mt 7,25.27

To pewne: spadnie deszcz, wzbiorą potoki, zerwie się wicher. I to wszystko – deszcz, potoki, wicher – z całą swoją ślepą siłą uderzy w dom, rzuci się nań. Dlaczego? Pan Jezus tego nie wyjaśnia. Mówi tak, jakby to była rzecz pewna, ale niezbyt ważna, jakby nie to Go interesowało i jakby nie to miało nas interesować. Odpowiedź na pytania: „Dlaczego tak się dzieje?” oraz „Jaka jest przyczyna ataku na mój dom?” jest nieważna. Ważne jest – zdaniem Jezusa – tworzywo fundamentu mojego domu: skała – piasek. To jest decydujące. Czyli decydujące jest wypełnianie słów Jezusa, jak sam rzecz tłumaczy. Cała reszta jest drugorzędna.