Mt 9, 27-31

Gdy Jezus przechodził, ruszyli za Nim dwaj niewidomi, którzy wołali głośno: «Ulituj się nad nami, Synu Dawida!» Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: «Wierzycie, że mogę to uczynić?» Oni odpowiedzieli Mu: «Tak, Panie!»

Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: «Według wiary waszej niech wam się stanie». I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: «Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie!» Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.

Wierzycie, że mogę to uczynić? Mt 9,28

Dlaczego Jezus chciał, by niewidomi swoje uzdrowienie zachowali w tajemnicy? Najpewniej chodziło o to, by nie postrzegano Go jako cudotwórcy. Jako tylko cudotwórcy. Jego misja była przecież czymś znacznie większym. Przyszedł dać ludziom zbawienie. Uzdrowienia były jedynie znakami, które potwierdzały, że Bóg zaczął działać; że zbawienie jest możliwe i jest już blisko. Zbyt wiele cudów mogłoby zaciemnić ten sens Jego misji. A jeśli Jezus mimo wszystko je czynił, to dlatego, że zwyczajnie się nad ludźmi litował... W sumie to niesamowite, prawda? Nie ma choroby, której by Bóg nie mógł uleczyć. I przyszłość bez chorób obiecuje nam w niebie. Ta perspektywa wiele w naszym widzeniu doczesności zmienia.