J 6, 52-59

Żydzi sprzeczali się między sobą, mówiąc: «Jak On może nam dać swoje ciało do jedzenia?» Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki». To powiedział, nauczając w synagodze w Kafarnaum.

Kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. J 6,57b

Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Te słowa z synagogi w Kafarnaum najmocniej brzmią na pogrzebach. Przez przeszło cztery lata pracowałem na parafii, gdzie obsługiwałem prawie 100 pogrzebów rocznie, co trzeci, co czwarty dzień, i wiem sporo na temat nadziejorodnej siły tych Jezusowych słów. Głęboko wierzące rodziny żegnały głęboko wierzącego zmarłego z wielkim bólem, ale i z ogromną, niezmąconą nadzieją. Wszyscy oni przystępowali bowiem regularnie do Komunii Świętej, karmili się Ciałem, pili Krew i stąd wiedzieli, że będą żyli na wieki.