J 14, 7-14

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście».

Rzekł do Niego Filip: «Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy».

Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: „Pokaż nam Ojca”? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. To Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie – wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła!

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię».

O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię.  J 14,14

Beskidzka legenda mówi, iż Pan Jezus, wędrując po ziemi ze świętym Piotrem, mijał raz góralską chatę, w której gazda modlił się o pomyślne zbiory pszenicy. Za uzyskane z jej sprzedaży pieniądze chciał wyprawić syna na naukę do miasta. Zaraz jednak zjawiła się ołowiana chmura i spuściła grad tak ciężki, że na polu nie ostało się nawet jedno źdźbło. – Czemuś go, Panie, nie wysłuchał? – spytał Piotr. – Bo chłopak w mieście by się zepsuł, w grzechu duszę zatracił – odrzekł Jezus. – A tak zostanie tu i prostym życiem niebo zdobędzie. Jedynie modlitwa w imię Jezusa – Tego, który zbawia – jest skuteczna. Modlić się tak, to mówić: „Panie, wysłuchaj mnie, o ile to, o co proszę, otworzy mi niebo”.