Mt 19, 23-30

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Zaprawdę, powiadam wam: Bogatemu trudno będzie wejść do królestwa niebieskiego. Jeszcze raz wam powiadam: Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa niebieskiego».

Gdy uczniowie to usłyszeli, bardzo się przerazili i pytali: «Któż więc może być zbawiony?» Jezus spojrzał na nich i rzekł: «U ludzi to niemożliwe, lecz u Boga wszystko jest możliwe».

Wtedy Piotr rzekł do Niego: «Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą, cóż więc otrzymamy?» Jezus zaś rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Przy odrodzeniu, gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, aby sądzić dwanaście szczepów Izraela. I każdy, kto dla mego imienia opuści dom, braci, siostry, ojca, matkę, dzieci lub pole, stokroć tyle otrzyma i życie wieczne posiądzie na własność. Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi».

Któż więc może być zbawiony? Mt 19,25

Znam ludzi bogatych, czytam również biografie wielkich tego świata, którzy dorobili się ogromnych majątków. Większość z nich to fantastyczne osobowości, które mogą posłużyć jako przykład cnót, oddania dobrej sprawie i poświęcenia dla innych. Wierzę, że Jezus dzisiaj nie zabrania nam zarabiać pieniędzy, ale przestrzega przed zrobieniem z nich celu życia. Owszem, pieniądze mogą być zgubne, ale czy to nie jest tak, że uwydatniają nasze cechy? Jeśli ktoś jest pazerny i zły, to jako bogaty będzie jeszcze bardziej pazerny i zły. Ale jeśli chce służyć dobru i ma na uwadze sprawy innych, to pieniądze będą mu służyły do realizacji takich właśnie celów.