J 12,24-26

Jezus powiedział do swoich uczniów:

„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne.

A kto by chciał mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój Ojciec”.

Jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. J 12,24

Obumierać, poświęcić, oddać, przegrać... Mogłoby się wydawać, że to czysta porażka. A jednak bez obumierania, np. w małżeństwie czy w rodzicielstwie, trudno wyobrazić sobie odpowiednie wzrastanie, żeby nie powiedzieć zwycięstwo. Oddawanie siebie na rzecz drugiego człowieka to właśnie droga, która daje obfite plony. Ale również my, poświęcając siebie dla siebie, nadajemy swojemu życiu najpełniejszy smak. Oglądając przez ostatnie dwa tygodnie zmagania olimpijczyków, zachwycam się ich zapałem i pracą. Tak ciężko pracują na swoje sukcesy, oddając wiele, ale zyskując jasność w życiu, cele i dążenie do marzeń. Warto obumierać, aby pełniej żyć.